Başlık olmadan öylesine bir giriş yapayım dedim. Uzun zaman oldu. Küsmedim sayfalara ama yazmayı unuttum biraz. Ya da yaşamayı. Bizi ayakta tutan mutlu eden şey neydi derseniz. Birbirimize olan bağlılığımızdı, bütünün parçası olarak onun için yaptıklarımızdı.
Bütünün parçası olmak ne demek? Evet bir şeyin parçası hissetmek? Bunu hep grubun parçası olmaktan geri duran belki biraz korkan biri olarak soruyorum. Aslında iyi ve güçlü hissettirdi her denememde grubun parçası olmak. Uyum sağlayıp yola devam etmek ve işin güzeli grubunda bana karşı sevgisi yoğundu güzeldi. Karşılıklıydı bu. Benim sevgimle birlikte. Peki korkutan neydi geri çekilmeye sebep olan? Demekki birde küf vardı. Isıtıp eritmek mümkündü bunu gücüm mü yetmedi? Neden sarılıp barışıp etrafı mutlu edemedik bu küfle? Hayatın için ne istiyorsun söyle bakalım? Güçlü olan ne? Güçlü hissettiren? Hayattan güçlü olmayı istiyorum. Bu nedir peki meydana çıkıp bağırıp çağırmak mı? Bu bağırışı medeni bir şekilde nasıl meydana getirebiliriz? Puzzle nasıl tamamlanır? Yaşadığımız şeyleri neden yaşadığımızı hiç düşündük mü? Ben unuttum. Unutmayı seçtim. Aslolan onunla yüzleşmekmiş meğer. Sarılıp barışmak.
Barış dileğiyle.
Dünyadaki Yerim 
Yorum bırakın