kaybolmaktan korkmak. insan bazen yaprak gibi sonbahar geldiğinde ağacından ayrıldığında savrulabiliyor öylece. insan bağlanmak bir yerde kalmak için bir neden arıyor bazen. o neden olmak ister miydik? ya da nerede olacağını bilmeyen içinde bilmezken cevabı dışarıda arayan onu. ve bu karşılıklı bir şey senin belirsizliğin karşıya da yansıyor o da bilmez oluyor. o yaratım şansı sendeyken aslında değişimi de belirleyen sen. neden düşünmüyoruz illa hata yapmamız deneyerek önüne geçmemiz gerekiyor? biliyorsun çok bariz daha öncede yaklaşmışsın madem değişim senin elinde tekrarlama değiştir. belki süreye oynamak ya da gerçekten olamayacağını düşünmek içten içe. bilmemek değil istememek. istediğini de istemediğini bilmemek. duruş sergilememek birisi için bir şey için. o zaman yaşamanın ne anlamı kalır? birini sevmeden onun için bir şeyler yapmadan. sevdiğini söylemeden. kalabalıklar içinde gözükürken aslında yalnızken. paylaşımın ne kadar güzel olduğunu fark ettim hayatımda her an olabildiğince hislerimi, düşüncelerimi paylaşıyorum her şey berraklaşıyor çakılsız ama balıklı açık deniz gibi sonsuz olasılıklarla dolu oluyor.