İstanbul’dan ne ister hayat

hayat istanbul’da nasıl nefes alır

hayat nefes alarak mı var olur yoksa

nefes alış – verişleri mümkün mü kılar

Şehir olmak mı zordur yoksa şehir hayatı mı

İstanbul olmanın diğerlerinden farklı yanları nelerdir

İstanbul okyanus kenarının değil boğazlı iç denizin İstanbul’u

İstanbul’u bu kadar vazgeçilmez kılan her zaman bir dönüşünün olması neden? Seni kabul edeceğini düşünmen belki ama o eski İstanbul değil ki. O bile kendini tanıyamaz hale gelmiş. Hafızalarda, anılarda birbirine anlatırken bulmuşlar insanlar kendilerini. Nasıl oldu da bu kadar değişebildi? Bizler mi yaptık bunları. Anılarına sahip çıkamadık. İstanbul’da hayat bulan hayatı, birlikteliklerini kutsayamadık. Ama o yine bir yer buldu fışkıracak canlandı nefes alabildiği yerlerden. Sarnıçlarda bu mucize gibi olan boşluklardan yüzen şehirde suyla sesin dansı eşlik etti. Çok etkileyici ve sanki iyileşmek isteyen insanı tedavi eder gibi. Hayat üfler gibi eski binaları canlandı eski semtlerdeki mabetler artık gizemini kaybetti çünkü ziyaret sebepleri değişti bir sebep bulduk ve ziyaret ettik kendi anılarımızı üretmek ve hatırlamak için. Boğazda yüz, çevir küreklerini. Suyu olan yeşil bir şehir olmak. Her şehrin hayali. Bakalım sarı ve taştan Mardin’le ilgili neler anlatabilirim. İçine nasıl bir hayat üflenmiş. Yakın bir zamanda aktaracağım.

Medeniyetler, şehirlerde kurulmuş. Medine kelimesi medeniyetin çıkışıdır ve anlamı şehir demektir. Hayatın kendine akan sonsuz yol bulması. Gördüğümüz her şeyde, her yerde ve her an hiç durmadan. Şehirleri insanlara benzetmek yerinde olur çünkü onlar gibi hareket ederler. Sonları yoktur ama şekil değiştirirler her yeni sevgiliyle yeniden başlarlar hayata devam ederler aslında şehirler birilerinin platonik sevgilisidir. Şiirler yazdırırlar kendilerine hikayeler, şarkılar anıtlar, sokaklar, isimler, meydanlar daha nicesi. Her dönem, olay yeni bir çehre kazandırır. İşi bunların üstesinden gelip yılmamaktır. Bir şekilde devam etmektir. Varlığı başka şeylere sebep olur. Ne değerli.