Anlamları bıraktığımızdaki özgürlük bu bahsedilen hafiflik.
Hiç düşündünüz mü? Özellikle bu yazının yayınlandığı coğrafya da isimlerimizden başlayarak her şeyde yoğun anlamlar yüklü olduğunu, her şeyin açıklamasıyla birlikte geldiğini bunun sonucu olarak açıklamalara takılıp aslında hiçbir anlama gelmeyen kuş tüyünün sadece bir kuş tüyü olarak kalması isminin sadece bir isimden ibaret olması. İşte bu hafifliğe sebep olmaz mıydı? Her şey daha net gözükürdü.

Maceracılar için biraz anlamsız bir dünya olurdu. Sembollerin, arayışların bizi aslında ulaştırdığı yer arka bahçelerimiz değil mi? Bu maceraların sonunda ulaşılan yer. Aslında zaten sahip olduğumuz şeyi fark ettiğimizde hazineye ulaşıyoruz. Bütün yol boyunca yanında olan senin. Aynalar bunu görmemize yardımcı olur mu? Onlara başka bir yansıtıcıyla direnmeyi mi tercih ederiz? Kendimizle yüzleşmeyi mi?
Peki şimdi başa dönelim. Kuş tüyü ve yüklediğimiz anlamlar. Her şeyin sadece kalem olması her şeyin sadece kendi olduğu için kendi olması. Ne kadar kolay ve hafif. Denemeye ne dersin? Biraz özgürleşmeye?
Anlamsız diyarından merhaba.

Aramıza hoşgeldiniz.